NMR, MR, nuklearny rezonans magnetyczny

Obecność w ciele pacjenta elementów metalowych, jak np. metalowe klipsy po operacjach na klatce piersiowej, drutowania, wszczepiony rozrusznik, protezy metalowe.

Zaletą tego badania jest szczegółowe obrazowanie badanych narządów, co umożliwia wykrycie patologii trudnej do znalezienia innymi metodami.

Dziecko poddawane badaniu NMR musi być zdrowe, nie gorączkować (podwyższona temperatura zaburza pracę aparatu) i posiadać aktualne (z ostatnich kilku dni) wyniki badań laboratoryjnych (morfologia krwi, elektrolity).
Jeśli badanie dotyczy małego dziecka, u którego wymagane jest zastosowanie znieczulenia (tzw. sedacja głęboka), nie powinno być karmione przynajmniej przez 6 godzin poprzedzających badanie.
U wszystkich pacjentów wymagane jest założenie wkłucia dożylnego (wenflonu) z uwagi na występującą czasami w trakcie badania konieczność podania środka kontrastowego.
Pacjent może być ubrany, jednak jego garderoba nie może zawierać żadnych elementów metalowych, również z włosów muszą być usunięte metalowe spinki, a z rąk i uszu metalowa biżuteria i zegarek.

Pacjent leży na stole, który wsuwany jest do aparatu, czyli do komory badania. W zależności od typu, komora może obejmować jedynie fragment ciała, który jest badany, np. brzuch (typ otwarty) lub też całego pacjenta (typ zamknięty). Komora ma kształt tunelu, w którym panuje dość znaczny hałas (porównywany z wirującym automatem pralniczym). Badanie jest długie, trwa od 20 minut do godziny i w trakcie jego trwania wymagany jest całkowity bezruch pacjenta. Badanie jest niebolesne, a do tej pory nie zostały opisane żadne skutki uboczne u pacjentów poddawanych tej metodzie diagnostycznej. Z uwagi na hałas i konieczność pozostawania w bezruchu, u małych dzieci i niemowląt zalecane jest krótkotrwałe znieczulenie (głęboka sedacja). Z tego względu ważne są aktualne wyniki badań laboratoryjnych oraz ogólnie dobry stan pacjenta, bez czynnego zakażenia dróg oddechowych. Dziecko, po zebraniu krótkiego wywiadu od rodziców lub opiekunów oraz wyrażeniu przez nich zgody na zastosowanie znieczulenia, jest badane przez lekarza anestezjologa, a pielęgniarka anestezjologiczna mierzy temperaturę i zakłada wenflon do żyły. Następnie podawane są leki działające uspokajająco i usypiająco, a pacjent z pokoju zabiegowego przenoszony jest do pokoju badania i umieszczany na stole aparatu. Kolejnym etapem jest założenie elektrod (celem monitorowania akcji serca i oddechu) i/lub innego sprzętu pozwalającego na kontrolowanie podstawowych czynności życiowych. Tak zabezpieczony pacjent jest wprowadzany do komory NMR i rozpoczyna się badanie. Po badaniu, dziecko przenoszone jest do pokoju wybudzeń, gdzie otrzymuje płyny drogą dożylną i obserwowane jest przez pielęgniarkę i lekarza do momentu pełnego wybudzenia. Czasami w trakcie badania wymagana jest podaż dożylna środka kontrastowego celem lepszego obrazowania badanego narządu.

Powikłania mogą być wynikiem zastosowania znieczulenia lub podania środka kontrastowego. Samo badanie nie daje skutków ubocznych.

Opracowała
dr n. med. Iwona Maruniak-Chudek