06 grudnia 2024r.
Emedica.pl - Internetowy serwis dla Pacjentów
Emedica.pl - Internetowy serwis dla Pacjentów
 
Opis  ->
Jest to ograniczony zbiornik ropy (gęstej, płynnej mazi powstającej w wyniku infekcji bakteryjnej) rozwijający się w okolicy odbytu. Ropień okołoodbytniczy może lokalizować się płytko pod skórą przy brzegu odbytu lub dużo głębiej w pobliżu ściany odbytnicy. Ropień okołoodbytniczy rozwija się częściej u mężczyzn, a także u pacjentów cierpiących z powodu przewlekłych chorób jelita.
Objawy  ->
  • Objawem charakterystycznym dla ropnia okołoodbytniczego jest silny, ostry, czasem pulsujący ból w okolicy odbytu, nasilający się podczas siedzenia, kaszlu i oddawania stolca. W zależności od położenia ropnia ból może być odczuwany tuż pod skórą lub głębiej, wzdłuż przebiegu odbytnicy
  • W przypadku ropni umiejscowionych tuż pod skórą typowe jest wyczuwalne bolesne uwypuklenie w okolicy odbytu, często z towarzyszącym zaczerwienieniem otaczającej skóry. Jeśli ropień położony jest głęboko, takie uwypuklenie może być wyczuwalne wewnątrz kanału odbytu lub w odbytnicy
  • Gorączka i dreszcze są sygnałem przejścia zakażenia z procesu miejscowego w uogólniony
  • W przypadku braku leczenia pojawia się wyciek ropy z odbytu lub z otworu na skórze w okolicy odbytu, świadczący o przebiciu się ropnia przez skórę


  • Kontaktu z lekarzem wymaga:
    Każdy przypadek wystąpienia objawów ropnia okołoodbytniczego.
    Przyczyny  ->
    Choroba spowodowana jest zakażeniem bakteryjnym okolicy odbytu. Zakażenie wywołują najczęściej obecne powszechnie na skórze i w świetle jelita bakterie, takie jak gronkowce (Staphylococcus), paciorkowce (Streptococcus), pałeczki jelitowe (Escherichia coli); rzadziej za powstanie ropnia odpowiedzialne są grzyby chorobotwórcze.

    Czynniki sprzyjające zachorowaniu
    Szczególnie duże ryzyko powstania ropnia okołoodbytniczego wiąże się z:
  • Przewlekłymi chorobami jelita – chorobą Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego
  • Zakrzepem w świetle żylaka odbytu
  • Uszkodzeniem skóry lub błony śluzowej odbytu lub odbytnicy w trakcie wykonywania lewatywy albo przez ostry przedmiot w stolcu, na przykład ość rybią lub skorupkę jajka
  • Zranieniami i zabiegami operacyjnymi okolicy odbytu
  • Istnieniem szczeliny odbytu
  • Zapobieganie  ->
  • Unikanie zaparć
  • Higiena okolicy odbytu
  • Przebieg  ->
    Nieleczony ropień okołoodbytniczy niekiedy goi się samoistnie, jednak trwa to bardzo długo, nawet około 4-6 miesięcy. Często dochodzi do przebicia ropnia na powierzchnię skóry i powstania przetoki odbytu.
    Leczenie chirurgiczne pozwala skrócić czas trwania choroby do kilku tygodni, zapobiega powikłaniom i pozwala na uzyskanie całkowitego leczenia
    Powikłania  ->
  • Powstanie przetoki odbytu (po przebiciu się ropnia na powierzchnię skóry)
  • Nawrót ropnia (przy braku właściwego leczenia)
  • Badania  ->
    Dla ustalenia prawidłowego rozpoznania lekarzowi zwykle wystarcza dokładna rozmowa z pacjentem, a następnie staranne obejrzenie i badanie palcem odbytu oraz jego okolicy. W przypadkach niejasnych konieczne mogą być inne badania, takie jak wziernikowanie odbytu i odbytnicy (anoskopia, rektoskopia), ultrasonografia (USG) jamy brzusznej. Przed zabiegiem operacyjnym lekarz może zlecić także wykonanie badań podstawowych (EKG, prześwietlenie klatki piersiowej, badania laboratoryjne krwi).
    Cel leczenia  ->
    Celem leczenia jest chirurgiczne otwarcie ropnia i umożliwienie swobodnego odpływu ropy na zewnątrz, co zwykle prowadzi do jego wygojenia w przeciągu kilku tygodni.
    Leczenie  ->
    Zalecenia ogólne
  • Po chirurgicznym nacięciu ropnia pomocne mogą być nasiadówki z ciepłej wody stosowane co 2-4 godziny lub ciepłe okłady na operowaną okolicę
  • Ważne jest regularne oddawanie stolca – nie należy zwalczać potrzeby oddania stolca, nawet jeśli wiąże się z tym występowanie bólu, który będzie dużo silniejszy w przypadku zaparcia
  • Stosowanie diety bogatej w błonnik, która zmniejsza ryzyko zaparcia
  • Konieczne jest dokładne przestrzeganie zaleceń lekarza, co do sposobu i częstości zmian opatrunków, a także terminu wizyt kontrolnych
  • Należy utrzymywać staranną higienę okolicy odbytu
  • Po zabiegu operacyjnym wskazany jest jak najszybszy powrót do pełnej aktywności życiowej


  • Leczenie farmakologiczne
    Ma ono znaczenie uzupełniające. W ramach leczenia farmakologicznego najczęściej stosuje się:
  • Leki przeciwbakteryjne lub przeciwgrzybicze w przypadku uogólnienia infekcji
  • Środki zmiękczające stolec w przypadku zaparcia
  • Leczenie operacyjne  ->
    Zabieg operacyjny jest podstawową metodą leczenia ropnia okołoodbytniczego. Zabieg polega na nacięciu ropnia, jego dokładnym wypłukaniu, a następnie założeniu do jego wnętrza gumowego paska lub drenu z tworzywa sztucznego, który umożliwi swobodny wypływ na zewnątrz zbierającej się treści ropnej. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym lub – w przypadku głębiej położonych ropni – w znieczuleniu ogólnym (pod narkozą). W okresie pooperacyjnym regularna zmiana opatrunków i płukanie jamy ropnia prowadzą do jej stopniowego zarastania. Należy podkreślić, że zabieg nacięcia ropnia nie prowadzi do zaburzeń w oddawaniu stolca.
    Podpis  ->
    Opracował
    lek. med. Robert Olewiński

    Nota prawna


    Prezentowane strony mają charakter edukacyjny. Ogólne informacje na temat chorób i zasad postępowania w żadnym stopniu nie zastępują fachowej porady lekarskiej. Pomimo rygorystycznego przestrzegania ogólnie przyjętych zasad tworzenia serwisów medycznych ustalonych przez Health on the Net Foundation i weryfikacji prezentowanych treści przez uznane Autorytety medyczne, twórcy serwisu nie biorą żadnej odpowiedzialności, ani pośredniej ani bezpośredniej, za sposób wykorzystania i interpretowania informacji zawartych w serwisie.