U dzieci najczęstsze objawy to wzmożona pobudliwość nerwowa, rzadziej bóle brzucha i wymioty. Z czasem może dojść do zahamowania wzrostu i niedoboru masy ciała. Często występują zmiany skórne, zapalenie spojówek, napady astmy oskrzelowej. Glisty mogą być obecne w kale chorego, a niekiedy także w zwymiotowanej treści pokarmowej.

Kontaktu z lekarzem wymaga:
Wymienione powyżej objawy lub stwierdzenie glist w kale.

Szybkiego kontaktu z lekarzem wymaga:
Silne bóle brzucha i wymioty.

Jaja pasożyta znajdują się w kale. Do zakażenia dochodzi drogą pokarmową przez połknięcie jaj, przenoszonych przez brudne ręce, zanieczyszczony kałem pokarm lub wodę. W jelicie z jaja uwalnia się larwa, która wraz z krwią przez wątrobę wędruje do płuc, tam jest odkrztuszana do gardła i połknięta ze śliną wraca do jelita. Wędrówka larw sprzyja występowaniu objawów skórnych i płucnych, spowodowanych reakcją alergiczną organizmu na obecność glisty. Z larwy w ciągu 2-3 miesięcy rozwija się dojrzała glista, która ma różową lub kremową barwę i może osiągać 40 cm długości. Samica produkuje ogromne ilości jaj, które są wydalane z kałem.

Przestrzeganie zasad higieny osobistej – należy zwrócić uwagę, żeby dzieci myły ręce przed jedzeniem, zwłaszcza po każdej zabawie z rówieśnikami oraz po skorzystaniu z toalety

Staranne mycie warzyw i owoców

Picie wody tylko ze znanych i zbadanych źródeł

Niedrożność przewodu pokarmowego spowodowana nagromadzeniem się glist w jelicie cienkim

Zapalenie płuc

Podstawowe znaczenie ma badanie kału na obecność jaj pasożytów. Przy dolegliwościach płucnych wykonuje się zdjęcie radiologiczne klatki piersiowej.

Celem leczenia jest eliminacja pasożytów z organizmu.

Zalecenia ogólne
Leczenie prowadzi się w domu. W celu wytępienia zakażenia w mieszkaniu osoby chorej należy rygorystycznie przestrzegać higieny osobistej, codziennie zmieniać bieliznę pościelową i osobistą, dezynfekować urządzenia sanitarne i czyścić podłogę odkurzaczem.
Dieta nie ma znaczenia dla skuteczności terapii.
Nie ma ograniczeń odnośnie aktywności fizycznej.
Prawidłowe leczenie prowadzi zwykle do ustąpienia dolegliwości w ciągu kilku dni.

Leczenie farmakologiczne
W leczeniu stosuje się mebendazol lub pyrantel; leki te przyjmuje się jednorazowo.
Po 2 tygodniach sprawdza się skuteczność leczenia, badając kał. W razie niepowodzenia, kurację się powtarza.

Opracowała
dr n. med. Edyta Zagórowicz