Synonimy
Zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego,
blok przewodnictwa w sercu, blok serca
blok przewodnictwa w sercu, blok serca
Opis
Jest to występujące stale lub okresowo zaburzenie w przewodzeniu impulsów elektrycznych pomiędzy przedsionkami i komorami serca. Istnieją bloki I, II i III stopnia.
Blok I stopnia charakteryzuje się synchronizacją skurczu przedsionków i komór serca, a impulsy elektryczne są tylko przewodzone wolniej.
W bloku II stopnia nie każdemu skurczowi przedsionków towarzyszy skurcz komór, jednak te które występują po sobie, są zsynchronizowane.
W bloku III stopnia przedsionki i komory kurczą się niezależnie od siebie, co jest spowodowane całkowitym brakiem przewodzenia impulsów pomiędzy nimi.
Blok I stopnia charakteryzuje się synchronizacją skurczu przedsionków i komór serca, a impulsy elektryczne są tylko przewodzone wolniej.
W bloku II stopnia nie każdemu skurczowi przedsionków towarzyszy skurcz komór, jednak te które występują po sobie, są zsynchronizowane.
W bloku III stopnia przedsionki i komory kurczą się niezależnie od siebie, co jest spowodowane całkowitym brakiem przewodzenia impulsów pomiędzy nimi.
Objawy
W bloku I stopnia i mniej zaawansowanych postaciach bloku II stopnia może nie być żadnych objawów odczuwanych przez pacjenta. W zależności od zaawansowania bloku mogą pojawić się następujące objawy: wolna, nieregularna akcja serca, zawroty głowy, nadmierne zmęczenie, omdlenia, pełna utrata przytomności, bóle dławicowe, mdłości.
Szybkiego kontaktu z lekarzem wymaga:
Wystąpienie jakiegokolwiek objawu wymienionego powyżej u pacjentów ze stwierdzonym blokiem przedsionkowo-komorowym lub nasilenie się dotychczas występujących objawów.
Szybkiego kontaktu z lekarzem wymaga:
Wystąpienie jakiegokolwiek objawu wymienionego powyżej u pacjentów ze stwierdzonym blokiem przedsionkowo-komorowym lub nasilenie się dotychczas występujących objawów.
Przyczyny
Czynniki sprzyjające zachorowaniu
Na wystąpienie zaburzeń przewodnictwa narażone są osoby, u których stwierdzono:Chorobę niedokrwienną serca
Niewydolność krążenia
Zawał mięśnia serca
Zapalenie mięśnia serca
Wrodzone wady serca
Zaburzenia elektrolitowe (zwykle zbyt wysoki lub zbyt niski poziom potasu we krwi)
Przedawkowanie takich leków, jak beta-adrenolityki, digoksyna, blokery kanału wapniowego i inne
Na wystąpienie zaburzeń przewodnictwa narażone są osoby, u których stwierdzono:
Zapobieganie
Przebieg
W przypadku mniej zaawansowanych bloków przewodnictwa i częstych kontroli lekarskich nie dochodzi zwykle do groźnych dla życia powikłań. W przypadku braku odpowiedniego leczenia zaawansowanych postaci bloków II i III stopnia może dojść do zatrzymania krążenia i śmierci pacjenta.
Powikłania
Badania
Cel leczenia
Celem leczenia jest przywrócenie prawidłowego przewodnictwa pomiędzy przedsionkami i komorami poprzez leczenie chorób, które doprowadziły do pojawienia się bloku.
Jeśli nie jest to możliwe, należy dążyć do osiągnięcia odpowiedniej, podstawowej częstości serca, zapewniającej komfort pacjentowi.
Jeśli nie jest to możliwe, należy dążyć do osiągnięcia odpowiedniej, podstawowej częstości serca, zapewniającej komfort pacjentowi.
Leczenie
Zalecenia ogólne
Diagnostyka i leczenie bloków przewodzenia powinny odbywać się w warunkach szpitalnych. W przypadku zaawansowanych bloków przewodnictwa wskazane jest przebywanie w warunkach oddziału intensywnego nadzoru lekarskiego.
Zaleca się umiarkowaną aktywność fizyczną, ale w przypadku zaawansowanych bloków przewodnictwa - do czasu zastosowania odpowiedniego leczenia – aktywność może być ograniczona do przebywania w łóżku.
Z diety powinny zostać wyeliminowane środki dodatkowo zaburzające pracę serca – alkohol oraz kofeina.
Leczenie farmakologiczne
Stosuje się leki zwiększające ilość impulsów przechodzących do komór, ale ich przewlekłe stosowanie cechuje się małą skutecznością i jest obarczone wieloma działaniami niepożądanymi. Należy unikać leków nasilających blok przedsionkowo-komorowy, jak beta-blokery, digoksyna, niektóre leki z grupy blokerów kanału wapniowego.
Diagnostyka i leczenie bloków przewodzenia powinny odbywać się w warunkach szpitalnych. W przypadku zaawansowanych bloków przewodnictwa wskazane jest przebywanie w warunkach oddziału intensywnego nadzoru lekarskiego.
Zaleca się umiarkowaną aktywność fizyczną, ale w przypadku zaawansowanych bloków przewodnictwa - do czasu zastosowania odpowiedniego leczenia – aktywność może być ograniczona do przebywania w łóżku.
Z diety powinny zostać wyeliminowane środki dodatkowo zaburzające pracę serca – alkohol oraz kofeina.
Leczenie farmakologiczne
Stosuje się leki zwiększające ilość impulsów przechodzących do komór, ale ich przewlekłe stosowanie cechuje się małą skutecznością i jest obarczone wieloma działaniami niepożądanymi. Należy unikać leków nasilających blok przedsionkowo-komorowy, jak beta-blokery, digoksyna, niektóre leki z grupy blokerów kanału wapniowego.
Leczenie operacyjne
W przypadku zaawansowanego bloku II stopnia i bloku III stopnia przeprowadza się zabieg wszczepienia stymulatora serca. Stymulator synchronizuje skurcze przedsionków ze skurczami komór, zapewnia również prawidłową podstawową częstość akcji serca.
Podpis
Opracował
lek. med. Wiktor Kuliczkowski
lek. med. Wiktor Kuliczkowski
Nota prawna
Prezentowane strony mają charakter edukacyjny. Ogólne informacje na temat chorób i zasad postępowania w żadnym stopniu nie zastępują fachowej porady lekarskiej. Pomimo rygorystycznego przestrzegania ogólnie przyjętych zasad tworzenia serwisów medycznych ustalonych przez Health on the Net Foundation i weryfikacji prezentowanych treści przez uznane Autorytety medyczne, twórcy serwisu nie biorą żadnej odpowiedzialności, ani pośredniej ani bezpośredniej, za sposób wykorzystania i interpretowania informacji zawartych w serwisie.