04 grudnia 2024r.
Synonimy
Założenie cewnika do CAPD
Wskazania do zabiegu
Przewlekła niewydolność nerek (kreatynina >8 mg%).
Przeciwwskazania do zabiegu
Cel zabiegu
Założenie cewnika jest konieczne do prowadzenia dializy otrzewnowej.
Przygotowanie
Wymagana jest pisemna zgoda pacjenta na zabieg.
Konieczne jest oznaczenie grupy krwi i parametrów krzepnięcia (czas protrombinowy, czas kaolinowo-kefalinowy, stężenie fibrynogenu, liczba płytek).
Należy wygolić skórę brzucha poniżej pępka, aż po wzgórek łonowy.
Konieczne jest oznaczenie grupy krwi i parametrów krzepnięcia (czas protrombinowy, czas kaolinowo-kefalinowy, stężenie fibrynogenu, liczba płytek).
Należy wygolić skórę brzucha poniżej pępka, aż po wzgórek łonowy.
Opis zabiegu
Preferowanym miejscem do chirurgicznego założenia cewnika jest obszar poniżej pępka. Zabieg jest wykonywany najczęściej na sali operacyjnej w asyście anestezjologa. Preferowane jest znieczulenie ogólne, lecz u części starszych i schorowanych pacjentów możliwe jest jedynie znieczulenie zewnątrzoponowe (środek znieczulający jest podawany przez cewnik do kanału kręgosłupa) lub ewentualnie miejscowe.
Chory leży płasko na plecach na stole operacyjnym. Po zdezynfekowaniu skóry wykonywane jest niewielkie nacięcie ściany brzucha, a następnie wprowadzany jest cewnik do jamy brzusznej (otrzewnowej). Zabieg kończy się założeniem kilku szwów zamykających ranę. Białe zgrubienia na cewniku (mankiety) zabezpieczają cewnik przed wysunięciem się, z czasem zrastają się z tkankami na stałe mocując cewnik (może być usunięty tylko chirurgicznie). Po założeniu wykonywane jest zdjęcie radiologiczne w celu kontroli prawidłowej lokalizacji końcówki cewnika.
Cewnika nie można używać do dializ zazwyczaj przez 7 do 10 dni po założeniu. W tym czasie są wykonywane jedynie codzienne płukania niewielką ilością płynu.
Pamiętać należy o utrzymywaniu czystości w miejscu przymocowania cewnika do skóry, codziennej zmianie opatrunku, dezynfekcji zapisanym przez lekarza środkiem odkażającym.
Chory leży płasko na plecach na stole operacyjnym. Po zdezynfekowaniu skóry wykonywane jest niewielkie nacięcie ściany brzucha, a następnie wprowadzany jest cewnik do jamy brzusznej (otrzewnowej). Zabieg kończy się założeniem kilku szwów zamykających ranę. Białe zgrubienia na cewniku (mankiety) zabezpieczają cewnik przed wysunięciem się, z czasem zrastają się z tkankami na stałe mocując cewnik (może być usunięty tylko chirurgicznie). Po założeniu wykonywane jest zdjęcie radiologiczne w celu kontroli prawidłowej lokalizacji końcówki cewnika.
Cewnika nie można używać do dializ zazwyczaj przez 7 do 10 dni po założeniu. W tym czasie są wykonywane jedynie codzienne płukania niewielką ilością płynu.
Pamiętać należy o utrzymywaniu czystości w miejscu przymocowania cewnika do skóry, codziennej zmianie opatrunku, dezynfekcji zapisanym przez lekarza środkiem odkażającym.
Możliwe powikłania
Podpis
Opracował
dr n. med. Jerzy Chudek
dr n. med. Jerzy Chudek
Nota prawna
Prezentowane strony mają charakter edukacyjny. Ogólne informacje na temat chorób i zasad postępowania w żadnym stopniu nie zastępują fachowej porady lekarskiej. Pomimo rygorystycznego przestrzegania ogólnie przyjętych zasad tworzenia serwisów medycznych ustalonych przez Health on the Net Foundation i weryfikacji prezentowanych treści przez uznane Autorytety medyczne, twórcy serwisu nie biorą żadnej odpowiedzialności, ani pośredniej ani bezpośredniej, za sposób wykorzystania i interpretowania informacji zawartych w serwisie.
Stosujemy się do standardu HONcode dla wiarygodnej informacji zdrowotnej -