Wymienne przetoczenie krwi

Bardzo ciężki, niestabilny stan pacjenta.

Celem zabiegu jest:

Usunięcie z krwiobiegu dziecka krwinek, które zostały uszkodzone przez przeciwciała powstałe w trakcie życia płodowego w organizmie matki (i przeniesione przez łożysko do krwi płodu)

Usunięcie bilirubiny – frakcji niezwiązanej (barwnika powstającego z rozpadających się krwinek i powodującego żółte zabarwienie skóry)

Przygotowanie do zabiegu polega na:

Oznaczeniu grup krwi matki i dziecka, wykonaniu podstawowych badań laboratoryjnych (morfologia, poziom bilirubiny, jonogram)

Wprowadzeniu cewników do naczyń pępowinowych (kaniulacja)

Zabieg wykonywany jest w jałowych warunkach sali operacyjnej. Najczęściej do celów transfuzji wymiennej wykorzystywane są naczynia pępkowe: żyła i tętnica, do których wprowadza się cewniki (wykonane z tworzywa sztucznego miękkie, długie rurki) i przyłącza je do tzw. zestawu do transfuzji wymiennej (zawiera strzykawki, worki, dreny i układ łączników). Cały sprzęt jest jednorazowy i przeznaczony wyłącznie do tego typu zabiegów. Pacjent jest monitorowany, a więc obserwowane są jego podstawowe parametry życiowe. Zabieg polega na powolnym pobieraniu krwi dziecka i uzupełnianiu pobranej ilości krwią przygotowaną do transfuzji. Po zakończeniu wymiany, cewniki pozostają jeszcze przez pewien czas w naczyniach pępka, aż do upewnienia się, że poziom bilirubiny obniżył się i nie jest konieczna kolejna transfuzja. Są one następnie usuwane, a kikut pępowiny zabezpieczany szwami i jałowym opatrunkiem. Po kilku dniach szwy są usuwane, a pępek goi się bez pozostawienia śladów. Jeśli ogólny stan dziecka jest dobry, to w kilka godzin po zabiegu może być karmione doustnie i nie wymaga specjalnego traktowania.

Opracowała
dr n. med. Iwona Maruniak-Chudek