Synonimy
![->](http://emedica.pl/components/com_encyklopedia/css/arrow_right.png)
Wejście centralne, centralny dostęp dożylny
Wskazania do zabiegu
![->](http://emedica.pl/components/com_encyklopedia/css/arrow_right.png)
Przeciwwskazania do zabiegu
![->](http://emedica.pl/components/com_encyklopedia/css/arrow_right.png)
Brak istotnych przeciwwskazań – jest to zabieg wykonywany w sytuacjach bardzo ciężkiego stanu chorego i konieczny dla dalszego leczenia i diagnostyki pacjenta; czasami lekarz odracza moment wykonania kaniulacji, do chwili ustabilizowania się stanu chorego.
Cel zabiegu
![->](http://emedica.pl/components/com_encyklopedia/css/arrow_right.png)
Celem zabiegu jest uzyskanie dobrego dostępu do dużego naczynia żylnego w celu podaży leków, żywienia drogą dożylną i prowadzenia stałej obserwacji chorego (centralne ciśnienie żylne).
Przygotowanie
![->](http://emedica.pl/components/com_encyklopedia/css/arrow_right.png)
Należy prawidłowo ułożyć pacjenta, aby dostęp do nakłuwanej żyły był jak najlepszy.
Pacjent przed rozpoczęciem kaniulacji otrzymuje, jeśli wymaga tego jego stan, środki uspokajające i p/bólowe.
Pacjent przed rozpoczęciem kaniulacji otrzymuje, jeśli wymaga tego jego stan, środki uspokajające i p/bólowe.
Opis zabiegu
![->](http://emedica.pl/components/com_encyklopedia/css/arrow_right.png)
Lekarz myje skórę dziecka i odkaża ją tak, jak przed zabiegiem operacyjnym (zabieg wykonywany jest w warunkach sterylnych). Następnie, w zależności od wybranej metody, nakłuwa igłą żyłę obwodową na ręce lub nodze pacjenta i poprzez igłę wprowadza do żyły bardzo cienki cewnik (drenik), bądź też nakłuwa bezpośrednio dużą żyłę na udzie lub na szyi i podobnie jak poprzednio wprowadza cewnik. W obu metodach za pomocą zdjęcia rentgenowskiego kontroluje się prawidłowe położenie końcówki cewnika. Miejsce wkłucia jest jałowo oklejane plastrami, co uniemożliwia wysunięcie się cewnika. Do zewnętrznego końca cewnika podłączana jest kroplówka z lekami i/lub składnikami pokarmowymi, a jeśli jest taka potrzeba to również czujnik do pomiaru centralnego ciśnienia żylnego. Gdy kaniulacja centralna nie jest już dłużej potrzebna, cewnik zostaje usunięty, a miejsce po wkłuciu zabezpieczone jałowym opatrunkiem.
Czasami, u dzieci cierpiących na przewlekłe choroby przewodu pokarmowego, żywienie możliwe jest wyłącznie drogą dożylną. W takiej sytuacji cewnik do żyły centralnej zakładany jest na okres wielu tygodni czy miesięcy, a dziecko może otrzymywać niezbędne substancje odżywcze przebywając w domu. Rodzice zostają przeszkoleni w zakresie obsługi wejścia centralnego oraz jałowego podłączania preparatów żywieniowych. Muszą oni uważnie obserwować miejsce wkłucia, aby szybko wykryć ewentualne powikłania.
Czasami, u dzieci cierpiących na przewlekłe choroby przewodu pokarmowego, żywienie możliwe jest wyłącznie drogą dożylną. W takiej sytuacji cewnik do żyły centralnej zakładany jest na okres wielu tygodni czy miesięcy, a dziecko może otrzymywać niezbędne substancje odżywcze przebywając w domu. Rodzice zostają przeszkoleni w zakresie obsługi wejścia centralnego oraz jałowego podłączania preparatów żywieniowych. Muszą oni uważnie obserwować miejsce wkłucia, aby szybko wykryć ewentualne powikłania.
Możliwe powikłania
![->](http://emedica.pl/components/com_encyklopedia/css/arrow_right.png)
Podpis
![->](http://emedica.pl/components/com_encyklopedia/css/arrow_right.png)
Opracowała
dr n. med. Iwona Maruniak-Chudek
dr n. med. Iwona Maruniak-Chudek
Nota prawna
Prezentowane strony mają charakter edukacyjny. Ogólne informacje na temat chorób i zasad postępowania w żadnym stopniu nie zastępują fachowej porady lekarskiej. Pomimo rygorystycznego przestrzegania ogólnie przyjętych zasad tworzenia serwisów medycznych ustalonych przez Health on the Net Foundation i weryfikacji prezentowanych treści przez uznane Autorytety medyczne, twórcy serwisu nie biorą żadnej odpowiedzialności, ani pośredniej ani bezpośredniej, za sposób wykorzystania i interpretowania informacji zawartych w serwisie.